مقایسه اثر مایکتومی عضله مایل تحتانی با جا‌به‌جایی قدامی آن بر پرکاری عضله مایل تحتانی و DVD

هدف: مقایسه اثر دو روش مایکتومی عضله مایل تحتانی (MX) و جابه‌جایی قدامی آن (AT) برای تصحیح پرکاری عضله مایل تحتانی (IOOA). روش پژوهش: از سال ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۴، بیماران با IOOA که به یکی از روش‌های MX و یا AT عضله مایل تحتانی تحت جراحی قرار گرفته بودند، وارد مطالعه شدند. نتیجه اصلی، عملکرد عضله مایل تحتانی بر مبنای درجه‌بندی (۴- تا ۴+) بود که قبل و بعد از جراحی با هم مقایسه گردید و انحراف افقی، عمودی، DVD و AV Pattern بین دو گروه جراحی به عنوان نتیجه‌های ثانویه در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در کل، ۹۹ چشم از ۵۶ بیمار با میانگین سنی ۵/۶±۵/۹ سال بررسی شدند (۴۷ چشم درگروه MX و ۵۲ چشم در گروه AT). از نظر بهترین حدت بینایی، تنبلی چشم و میانگین معادل‌کروی قبل از عمل، تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت. هر دو روش جراحی اثر مشابهی روی کاهش عملکرد IOOA داشتند و بین دو گروه تفاوت آماری معناداری از نظر نتیجه رضایت‌بخش عمل وجود نداشت (۶۷/۳ درصد و ۶۱/۷ درصد به ترتیب در گروه‌های AT و MX، ۰/۵۶P=). اگرچه DVD در گروه AT بیش‌تر بود اما پس از تحلیل آماری با در نظر گرفتن اختلاف اولیه در DVD، اختلاف معناداری آماری بین دو گروه وجود نداشت. هیپرتروپی قبل از عمل در گروه MX بین ۶ تا ۱۴ پریسم‌دیوپتر و در گروه AT بین ۶ تا ۱۸ پریسم‌دیوپتر بود که پس از جراحی در هیچ گروهی انحراف عمودی بیش از ۵ پریسم‌دیوپتر ملاحظه نشد. نتیجه‌گیری: هر دو روش MX و AT در کاهش IOOA تاثیر مشابهی دارند. DVD و هیپرتروپی نیز با هر دو روش به صورت مشابهی اصلاح می‌شوند.